مدیریت حمل ونقل بین وجهی :
حمل ونقل بین وجهی
مهمترین جنبه حمل ونقل بین وجهی تجهیزات به کار رفته در آن نیست . بلکه نحوه مدیریت و عملیات آن است .قبلآ مرسوم بود یک حمل کننده فقط یک قسمت کار رابه عهده بگیرد . شرکت کشتیرانی حمل دریایی را انجام می داد ، شرکت باربری ، حمل جادها و …..
اما با ورود به دنیای حمل ونقل بین وجهی ، شرکت ها هم بزرگ شدند ،هم نیاز به وسعت بخشیدن به دامنه کارکرد خود پیدا کردند. این است که شرکت های کشتیرانی دامنه نفوذ خود را در زمین گسترانیدند. شرکت های باربری زمینی که به شرکت های لجستیکی تبدیل شده بودند ،صاحب ترمینالها بندری شدند و شرکت های راه آهنی شرکت های جاده ایی را در خود ادغام کردند . این است که عملیات یکپارچه شد.
در حمل و نقل بین وجهی چیزی که اهمیت دارد ، هماهنگی بین عاملان مختلف و بازیگران گوناگون و همکاری تنگ تنگ است. همان همکاری که بین شرکای زنجیره تدارکات نیاز بود ، اینجا نیاز است .همه میدانیم که مدیریت یک کسب وکار ،چقدر دشوار است.حال فکر کنید هماهنگی با سایر اعضای یک زنجیره با 10 ها هزار کانتینر با یک یک ذینفعان کار یسیر بزرگ است .
یک شرکت بارفرابر اماراتی محموله ای را از شرکت بازرگانی مقیم امارات می پذیرد . این محموله مقرر است از چین خریداری شود.اینجا نیاز به این است که شرکت بارفرابر اماراتی با یک شرکت بار فرابر چینی همکاری داشته باشد .شرکت بازرگانی مقیم امارات کالا را برای یک شرکت ایرانی خریده که مقیم تبریز است . خود شرکت بازرگانی اماراتی متعلق به ایرانیانی است که ساکن دوبی هستند .ایشان در شرایط تحریم اقتصادی برای ایرانیان از خارج جنس می خرند وبه ایران حمل می کنند.شرکت بارفرابر چینی در ایران نماینده ندارد ولی شرکت بارفرابر اماراتی دارد.این شرکت بارفرابر اماراتی نماینده خود رابه شرکت چینی معرفی میکند که در بارنامه های هاوس نام وی به عنوان نماینده ایران برده شود . حمل را یک شرکت کشتیرانی چینی تا بندر عباس انجام میدهد. گر چه مقصد نهایی کالا تبریز است،ولی از آنجا که بارفرابر ایرانی با خریدار نهایی آشنا نیست ،ترجیح می دهد که کانتینرها در بندر عباس بمانند و از آنجا خارج نشوند .خریدار برای ترخیص کالای وارداتی خود از خدمات یک ترخیص کار مقیم بندر عباس استفاده میکند . در این زنجیره بزرگ اشخاصی که در ایران نشسته اند یعنی نماینده خط کشتی رانی چینی ، خریداران نهایی مقیم تبریز،ترخیص کار وی وبارفرابر ایرانی هیچ کدام یکدیگر رانمی شناسد و اعتماد کمی به هم دارند،پس با در نظر گرفتن کلیه احتیاطات با هم معامله میکنند ویا حتی به هم اطلاعات می دهند و اگر کوچکترین مشکلی پیش آید ،بعید است که هریک از اعضاء زنجیره زیربار مشکل پیش اومده برن و شروع میکنن همدیگر را متهم کردن این وضعیت یک زنجیره چند وجهی است. اعتماد و احترام لازمه و پیش شرط همکاری تنگاتنگ است. در یک زنجیره چند وجهی و بین وجهی روابط یگانه است.در این زنجیره که مثل زده شد روابط چند گانه است.
